خادم‌الرضا، واژه‌ای مختصر اما پر از معنا

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صبح‌ توس»؛خادم امام رضا علیه‌السلام نامی آشنا که شنیدنش موجب نشستن لبخندی پر از معنا بر لب خراسانی‌ها و اشک دلتنگی بر گونه‌ی محبان و عاشقان این امام رئوف می‌نشاند.

خاطراتی که برای هرکس به نوعی خاص و منحصر به فرد در ذهنش نقش بسته زیرا شیرینی حضور امام را در حریم رضوی بارها تجربه کرده است.

خادم‌الرضا عنوانی است استثنایی، اما پر از مفهوم همراه با حرف‌هایی که توصیفش در کلمات نمیگنجد و برای درک کردنش باید آن را با تمام وجود حس کرد.

خادم‌الرضا برای برخی آرزو، برای برخی توفیق و برای برخی خاطراتی همراه با بغض معنا می‌شود.

توصیف این واژه آن پیر مردی است که تمام عمر خود را در راه خادمی و نوکری امام رضا علیه‌السلام گذرانده و اکنون با کمر خمیده در کنار درب ورودی صحن آزادی تکیه بر عصای مخصوص خود زده زائران حرم مطهر رضوی را خوش‌آمد می‌کند و با نگاه‌ معنادارش به گند طلای امام رضا ‌علیه‌السلام با معشوق خود در دل نجوا می‌کند.

خادم‌الرضا متوقف بر قشر یا طبقه‌ای از جامعه که برای تفکیک پولدار از بی‌پول، یا عالم از بی‌سواد و غیره نمی‌شود، بلکه خادم‌الرضا یعنی عشقی که در دل روزنه می‌زند و عاشق را به معشوق می‌رساند تا جایی که عاشق ذوب در معشوق می‌شود و پرواز می‌کند به سوی بی‌کران.

یادم آمد از روزی که طلبه‌ای از تبار سادات، جارو به دست در کنار خادمان امام رضا علیه‌السلام مشغول جارو زدن صحن و سرای رضوی بود، آن‌قدر با عشق و توجه و فارغ از مسئولیت و عنوانش جارو بر سنگ‌های مرمر صحن حرم مطهر میکشید و انگار روی زمین نبود و انگار صدای مردم که با دیدن تولیت‌آستان قدس تعجب کرده بودند و اورا به یکدیگر نشان می‌دادند نمی‌شنید.

در جوار امام رضا علیه‌السلام به قدری روح او جلا و عظمت پیدا کرد که خادم ملت شد و در راه خدمت به مستضعفین از ذره‌ای تلاش دریغ نکرد تا سر انجام در همین مسیر به سعادت ابدی نائل آمد و به مقام شهادت نائل گشت.

شهید رئیسی از آغوش امام رضا علیه‌السلام برای خدمت به کوخ‌نشینان و پابرهنگان راهی دولت شد و یک ملت را دلگرم کرد اما در مسیری که با عشق وارد آن شده بود در آن وادی ذوب گشت.

زیباترین صحنه در تلخ‌ترین اتفاق در سال گذشته،یعنی فقدان شهید رئیسی دو اتفاق بود، اول استقبال و تشییع ملیونی پیکر پاک خادم‌الرضا علیه‌السلام و اتفاق زیباتر محل تدفین این شهید بزرگوار، در کنج حریم امن رضوی، در آغوش امام رضا علیه‌السلام که معنایی جز رقم خوردن زیباترین پایان در این دنیای فانی را نمی‌توان از آن برداشت کرد.

این پایانی زیبا اما آغازی شیرین برای ابدیت، با خاطراتی بسیار شیرین که چیزی جز ثمره‌ی خادم‌الرضا بودن نیست.

انتهای خبر/