به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»؛ رئیس جمهور بود و جای اینکه پشت میزش بنشیند، شهر به شهر و استان به استان را گشت تا گرهی از کار ملت وا کند و آخر در صفرترین نقطه مرزی پر گشود.

ابراهیم آمده بود تا آتش را برایمان گلستان کند و کرد، اما با رفتنش چنان آتشی به دل‌مان زد که هیچ چیزی نمی‌تواند شعله‌اش را خاموش کند.

ای شهید جمهور، تو که بودی که با وجود آن همه اسم و رسم، باز هم تو را نشناختیم؟ تو که بودی که هشتمین اختر تابناک امامت تو را برای خود برگزید و دست چینت کرد از میان خیل شهدا.

ای رئیسی که هیچ گاه رئیس مآب نبودی و همواره به جای کاخ نشینی، کوخ نشینی را ترجیح دادی. تو رسمت افتادگی بود و زندگی‌ات، خانه مادرت در مشهد با آن باغچه کوچکش چه خوب نشان داد که تو از سفره انقلاب تنها خدمت را برداشتی.

دستت می‌رسید اما تو خدمت را برداشتی و خستگی ناپذیر ادامه دادی.

حرف‌ها و طعنه‌های زیادی را شنیدی، بسیاری تو را به کم کاری محکوم کردند اما تو در سفر استانی‌ات رخت شهادت بر تن کردی تا مهر باطل بزنی به تمام حرف‌ها و حدیث‌ها چنان که امام علی(ع) نیز شهید محراب شد تا مهر باطل بزند بر حرف‌های یاوه گویان که می‌پرسیدند مگر علی هم نماز می‌خواند؟

ای خادم جمهور، ای شهید پرکشیده تو رجایی دومی. امروز همه در فراق تو به سر و سینه می‌کوبند و تو را تا خانه ابدی‌ات مشایعت می‌کنند.

تو همچون شهید بهشتی مظلوم واقع شدی اما دیدی آخر بهشتی شدی ای رئیسی، ای شهید جمهور منتخب ملت و خداوند.

ای خادم الرضا(ع)! دیدی که آخر زیر سایه خورشید آرام گرفتی؟

تو منتخب مردم بودی که منتخب خدا شدی، تو همانی بودی که حق التدریست را به طلبه‌های نیازمند می‌بخشیدی، بی‌آنکه حتی بدانند، همانند او که شب‌ها به صورت ناشناس به نیازمندان کمک می‌کرد و حالا خبرش را بر سر منبر فریاد می‌زنند. به راستی تو خدمت را از حضرت علی(ع) آموختی و کوشیدی علی‌وار خادم جمهور باشی.

ای سید محرومان تو از مردم جدا نبودی، تو درست از قلب مردم برخاستی، همچون پیکانی به چشم دشمنان فرو رفتی و همچون پری، پر گشودی و باز بر قلب مردم نشستی.

تو ای ابراهیم، ای رئیس جمهور شهید دیدی دوست و دشمن چگونه به پیکرت ادای احترام کردند و در برابر عظمت و بزرگی‌ات یک دقیقه که نه، ساعت‌ها سکوت کردند آخر تو دشمن را به تحیر واداشتی.

ای ابراهیم! تو با ۱۸ میلیون و ۲۱ هزار و ۹۴۵ رای، رئیس‌جمهور منتخب شدی و حالا یک ایران به تو رأی اعتماد می‌دهد. می‌بینی که عزت و ذلت فقط و فقط در دست خداست تو عزیز مردم شدی و دشمنانت و آنها که تو را به سخره می‌گرفتند امروز از چشم افتادگانند.

تو همانی بودی که وقتی یاوه‌گویان به تو بی‌احترامی می‌کردند سکوت کرده و آنها را به تقوا پیشه کردن دعوت می‌کردی و همواره معتقد بودی که اگر مشکلات مردم با اهانت به تو حل می‌شود، اشکالی ندارد. 

به قول حضرت حافظ:

سرو از بی‌مهری باد خزان آسوده است

صائب آزاده را از سردی دوران چه باک ؟

ما رجایی را شنیدیم و تو را دیدیم، ما در عصر تو و حاج قاسم زیستیم. راستی بوسه حاج قاسم بر پیشانی‌ات را یادت هست؟ یادت هست که حاج قاسم را خطاب قرار دادی و گفتی: «حاج قاسم! سلاحی که تو برافراشتی هرگز بر زمین نخواهد ماند. حاج قاسم بدان قاسم‌هایی در این عالم به نام تو و به یاد مکتب تو پرورش خواهند یافت که هر کدام در این میدان یک حاج قاسم خواهند بود ان‌شاءالله.» و تو خود ادامه دهنده راه حاج قاسم‌ها بودی.

سفرت بخیر شهید جمهور.

یادت گرامی و راهت پر رهرو باد.

سعیده حیه‌در

انتهای خبر/