شهادت مظلومانه زائران خانه خدا به فرمان آمریکا

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس» به نقل از «شبکه اطلاع رسانی راه دانا»؛ در روز جمعه ششم ذی‌الحجه سال ۱۴۰۷ هجری قمری، برابر با ۱۱ مرداد ۱۳۶۶ شمسی، فاجعه‌ای در تاریخ معاصر جهان اسلام رقم خورد که تا همیشه در حافظه تاریخی ملت‌های آزاده، به‌ویژه مردم ایران، باقی خواهد ماند. 

در این روز، حجاج بیت‌الله الحرام که از ایران و دیگر کشورهای اسلامی به دعوت الهی لبیک گفته بودند و در مراسم «برائت از مشرکین» شرکت کرده بودند، در حالی‌که تنها شعارشان «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» بود، با گلوله، گاز اشک‌آور و ضربات باتوم مأموران رژیم سعودی مورد هجوم وحشیانه قرار گرفتند.

آن‌چه در مکه رخ داد، نه یک حادثه معمولی و نه یک درگیری محلی بود، بلکه جنایتی سازمان‌یافته و برنامه‌ریزی‌شده بود که به فرمان مستقیم استکبار جهانی، با هماهنگی کامل آمریکا و با اجرای مزدوران سعودی‌اش علیه جریان زنده‌ی اسلام ناب محمدی صورت گرفت. 

در این جنایت، بیش از ۴۰۰ زائر مظلوم به شهادت رسیدند و هزاران نفر مجروح شدند. خون‌هایی که در کنار خانه خدا بر زمین ریخته شد، سند دیگری بر دشمنی رژیم سعودی با آرمان‌های توحیدی و ظلم‌ستیز اسلام بود.

برائت از مشرکین؛ صدای بیداری امت

برائت از مشرکین، در اندیشه امام خمینی(ره) یک حرکت عبادی ـ سیاسی برای زنده‌نگه‌داشتن روحیه‌ توحیدی، ظلم‌ستیزی، وحدت امت اسلامی و مقابله با استکبار بود. مراسمی که سال‌هاست از سوی حجاج ایرانی و آزادمردان مسلمان در ایام حج برگزار می‌شود، تنها یک گردهمایی نیست؛ یک اعلام موضع است در برابر ظلم، اشغال، تحقیر ملت‌ها و دروغ‌هایی که به نام اسلام از زبان حاکمان دست‌نشانده عربستان بر منبر پیامبر(ص) تکرار می‌شود.

رژیم سعودی که خود پرورش‌یافته و محافظ منافع آمریکا در منطقه است، نمی‌تواند تحمل کند که ملت‌ها از بیداری بگویند، از فلسطین حمایت کنند، از مقاومت دفاع کنند و با زبان قرآن، علیه سلطه‌گران جهان شعار سر دهند. به همین دلیل، آن‌ها مراسم برائت را تهدیدی علیه موجودیت خود می‌دانستند و با دستور مستقیم پشتیبانان غربی‌شان، به سرکوب این حرکت پرداختند.

روایت جنایت؛ مکه، صحنه کربلا شد

در آن روز، صدها هزار زائر از نقاط مختلف جهان اسلام، از محل اقامت خود حرکت کرده و در صفوف منظم، راهپیمایی برائت را آغاز کردند. 

شعارها، آرام و محتوایی بود: «لا إله إلا الله»، «الله اکبر»، «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اسرائیل»، «درود بر خمینی». اما نیروهای امنیتی آل‌سعود که از پیش مسلح و مستقر شده بودند، با سد کردن مسیر راهپیمایی و در نهایت حمله‌ی بی‌رحمانه، صحنه را به حمام خون تبدیل کردند.

آنان نه تنها به گلوله اکتفا نکردند، بلکه با ماشین‌های زرهی، اسید، گازهای سمی و باتوم، به زنان و مردان بی‌دفاع حمله‌ور شدند؛ حتی آمبولانس‌ها از انتقال مجروحان منع شدند و تا ساعت‌ها، پیکر پاک شهدا بر زمین ماند. مردم کفن‌پوش، در خیابان‌های مکه، چون عاشوراییان کربلا، با لب تشنه، مظلومانه به شهادت رسیدند. 

امام خمینی(ره)؛ از آل‌سعود نخواهیم گذشت

امام خمینی(ره)، بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، بلافاصله پس از این جنایت، با صدور پیام کوبنده‌ای ضمن تسلیت به خانواده شهدا و ملت ایران، رژیم آل‌سعود را خائن به حرمین شریفین خواند و فرمودند: «اگر از آمریکا بگذریم، اگر از صدام بگذریم، اگر از تمام جنایتکاران بگذریم، از آل‌سعود نخواهیم گذشت... این‌ها دل پیامبر را خون کردند. این‌ها با اسلام مخالف‌اند، با قرآن مخالف‌اند. این‌ها وهابی‌اند، نه مسلمان.»

ایشان، سکوت در برابر چنین جنایتی را خیانت به اسلام دانستند و وظیفه همه مسلمانان جهان را افشاگری و مقابله با این رژیم وابسته خواندند. آن روز، صدای امام، پژواک مظلومیت حجاج شهید و خون‌خواه آنان بود.

نقش آشکار آمریکا در طراحی جنایت

ایالات متحده که از نفوذ معنوی انقلاب اسلامی در میان مسلمانان به‌شدت بیمناک شده بود، از مدت‌ها پیش به رژیم سعودی فشار آورده بود تا مانع از تکرار مراسم برائت شود. مقامات پنتاگون و سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا، نگران بودند که گفتمان امام خمینی، ملت‌ها را علیه حکومت‌های وابسته و فاسد عربی بسیج کند.

مقامات ایرانی بارها اعلام کردند که مأموران سعودی، پیش از شروع مراسم، با افسران آمریکایی جلسه داشته‌اند. توجیه‌های کودکانه آل‌سعود در آن زمان که سعی داشتند مقصر را ایران جلوه دهند، جز تحریف حقیقت نبود.

سکوت مرگ‌بار نهادهای حقوق بشری

از فجایع مضاعف این جنایت، بی‌عملی و سکوت سنگین نهادهای به‌اصطلاح مدافع حقوق بشر در سطح جهان بود. نه سازمان ملل، نه شورای حقوق بشر، نه سازمان کنفرانس اسلامی و نه حتی صلیب سرخ، حاضر به محکوم کردن رسمی این کشتار نشدند. تنها معدود کشورها و رسانه‌های مستقل، ابعاد آن را پوشش دادند؛ گویی خون زائران، ارزش خبری نداشت؛ چرا که آمریکا و آل‌سعود، عاملانش بودند.

این رویه، گواهی دیگر است بر دوگانگی آشکار در عملکرد نهادهای بین‌المللی که به‌جای حمایت از مظلوم، در خدمت حفظ منافع قدرت‌های بزرگ عمل می‌کنند.

شهدای حج، سند مظلومیت ملت ایران

شهدای حج ۱۳۶۶، نه قربانیان یک درگیری، که شهیدان راه بصیرت و آگاهی اسلامی بودند. آنان نه به‌خاطر ملیت یا گرایش سیاسی، بلکه به‌خاطر ایستادن در کنار حقیقت، به‌خاطر فریاد زدن «نه» به ستم و استکبار، هدف گلوله واقع شدند.

در واقع؛ آنچه در حج ۱۳۶۶ رخ داد، پرده از چهره واقعی اسلام آمریکایی برداشت. آل‌سعود نشان داد نه به اسلام وفادار است و نه به حرمت کعبه. آنان امنیت حج را فدای رضایت کاخ سفید کردند.

ما امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند تبیین این واقعیت هستیم؛ نیازمند آنیم که ملت‌ها بدانند حج بدون برائت، حج نیست. فریاد برائت، صدای مشترک همه مستضعفان جهان است؛ صدایی که در حج ۱۳۶۶ به خون آغشته شد، اما خاموش نشد و نخواهد شد.

انتهای خبر/